Voor de deelnemers aan deze tocht was dit deel van het Haringvliet onbekend terrein, dus tijd om dit eens te verkennen. Er is een mooi strandje naast de vuurtoren van Hellevoetsluis dat een prima startplek was voor deze tocht. Voor vertrek begon een enthousiaste “local” ons uit te leggen hoe wij moesten eskimoteren in het geval dat nodig zou zijn, altijd handig zo’n tip. Vanaf Hellevoetsluis vertrokken wij naar het oosten richting de Haringvlietdam. Wij hadden niet het idee dat het de een na laatste dag van oktober was. Het zonnetje scheen volop, helaas stond er nauwelijks wind, ik was in ieder geval te warm gekleed.
Aan de zuidka
nt van het Haringvliet ligt het vogelopservatorium “Tij”. Een vogelspotplaats in de vorm van een ei met een interessante houten constructie afgedekt met riet. Wij moesten een flink stukje lopen om er te komen, maar werden daar getrakteerd op een mooi uitzicht over een natura 2000 gebied waar wij o.a. een kievieten kolonie, een vissend IJsvogeltje en een jagende Zilverreiger, die beiden succesvol waren, spotten. Hiervandaan voeren wij naar het westen naar Nieuw Zeeland. Dit was een flinke afstand, met niet altijd een heel spectaculair uitzicht op de oever, maar onderweg kwamen wij ook langs enkele natura 2000 gebieden. Dan heb je een mooi uitzicht op een prachtig stukje natuur achter een lage strekdam. Hier zagen wij een groepje herten door het water naar een klein eilandje waden. Na de pauze op het strandje van Nieuw Zeeland trok de wind nog een beetje aan zodat de oversteek terug naar Hellevoetsluis ons het fijne grootwatergevoel gaf.